Meer bedrijven zouden gehandicapte medemens een kans moeten geven

Bijna zes jaar werkt hij er. Hij werd nota bene door Jacco Vonhof himself uitgenodigd om er de handen uit de mouwen te steken: Martijn van Dijk (51), facilitair medewerker bij Novon Schoonmaak te Zwolle. Martijn heeft al van kinds af aan last van cerebrale parese (CP), een houding- en bewegingsstoornis die veroorzaakt wordt door een beschadiging van de hersenen. Hij mag dan gehandicapt zijn, dat weerhoudt hem er niet van om bij Novon fulltime mee te draaien. ‘Hier kan ik mijn energie in kwijt’, vertelt hij met een brede lach.

Ik arriveer een kwartier te vroeg, maar dat maakt Martijn niets uit. Zodra hij hoort dat ik er ben, springt hij op, komt met een grote glimlach mijn kant op en maakt daarbij wilde (arm)gebaren, terwijl heel zijn lichaam schokt en schudt. Het heeft niets met enthousiasme te maken, zo realiseer ik me, maar alles met zijn aangeboren afwijking.

Glas water

Cerebrale parese ontstaat voor of tijdens de geboorte, of in het eerste levensjaar. Bij Martijn en zijn lotgenoten functioneert een deel van de hersenen niet of anders dan ‘normaal’. Dat heeft (grote) invloed op de manier waarop mensen met CP bewegen, communiceren, kijken, eten en leren. Bij ongeveer één op de vierhonderd baby’s in Nederland wordt CP geconstateerd. Daarmee is het de meest voorkomende oorzaak van (motorische) beperkingen bij kinderen. De een heeft er beduidend meer last van dan de ander. Martijn heeft het in extreme mate, zo leer
ik later. Of ik wat wil drinken, vraagt de receptioniste, nog voordat Martijn en ik elkaar hebben kunnen begroeten, en ze voegt er lachend aan toe: ‘Maak je geen zorgen, ik breng het wel. Want als Martijn het doet, dan is je glas al leeg voordat je het hebt.’
Martijn kan smakelijk lachen om het geintje van zijn collega. Sterker nog: hij vindt het helemaal niet nodig dat mensen hem anders behandelen. Onderling een grap en een grol, ook als het over zijn handicap gaat, hoort erbij. ‘Als het te gortig wordt, is het niet leuk. Maar dit is prima.’

“Als Martijn het doet, is je glas al leeg voordat je het hebt”

Vrachtwagenchauffeur

Martijns hersenbeschadiging zorgt voor problemen in het bewegen. Niet alleen van armen en benen, maar ook mondmotoriek kan bij mensen met CP een probleem zijn waardoor spraak kan achterblijven. Het verklaart waarom hij zich als een vis in het water voelt achter zijn bureau, waar niet de telefoon, maar de computer zijn grootste vriend is. ‘Ik ben enorm blij dat ik deze kans heb gekregen’, vertelt hij. Eerder werkte hij bij WEZO, waar Jacco commissaris is. Zo hebben de twee elkaar ontmoet en ontstond er al snel een goede klik. ‘WEZO was eerst onderverdeeld in allemaal kleine locaties’, vertelt Martijn. ‘Dat voldeed heel erg.’ Maar toen ze alle verschillende bedrijven gingen samenvoegen, ontstond een massaliteit waarin Martijn niet meer goed gedijde. Bij Novon voelt hij weer de kleinschaligheid van vroeger. ‘Kenmerkend voor dit bedrijf is dat ze mensen hier de kans geven om te laten zien wat ze kunnen’, vertelt hij. ‘Het was mijn droom om vrachtwagenchauffeur te worden, maar ja, dat kan vanwege mijn handicap natuurlijk niet.’

Alpe d’Huez

Vandaag is het een mooie dag, dus is hij met zijn speciale fiets naar het werk gekomen. Liefde voor het fietsen; we hebben het gemeen en wisselen verhalen uit. Hij heeft zelfs meerdere fietsreizen gemaakt en op zijn 44e de Alpe d’Huez beklommen. ‘Toen nog met een fiets zonder accu’, klinkt het trots. ‘Dat was wel pittig!’ Ook rijdt hij graag auto. Hij beschikt over een bedrijfswagen van Novon, waarmee hij op slecht-weer-dagen naar zijn werk komt. ‘Ja, ik heb het best goed voor mekaar. Ik heb hier leuk en ontspannen werk. De collega’s waarderen me wel. Al ga ik met de één wel wat meer om dan met de ander.’

Eerlijk is eerlijk: je moet als toehoorder moeite doen om Martijn goed te verstaan, net zoals hij steeds opnieuw veel moeite moet doen om zich goed verstaanbaar te maken. Maar waar een wil is, is een weg. Ogenschijnlijk doet hij het onvermoeibaar, aan één stuk door. Want grapte ik eerder nog over zijn lichaam, dat ‘enthousiaste’ bewegingen maakt, inmiddels weet ik dat Martijn als persoon beslist niet minder enthousiast is. ‘Ik zou graag zien dat meer mensen in het bedrijfsleven zich met het MVO-verhaal bezighouden; Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Geef mensen met een beperking een kans. Sommige mensen hebben misschien iets meer begeleiding nodig dan anderen, maar we
kunnen zoveel voor elkaar betekenen…’

Dit artikel is gepubliceerd in het Regiolokaal van oktober 2021: Regiolokaal oktober 2021 by Regiolokaal – Issuu